Een mooi verhaal van een bijzonder man Hans.

Een nieuwe klant in mijn schoonheidssalon. Daar wandelde een goed uitziende man, keurig in pak de salon binnen. Hij kwam via de dagbesteding van het verpleeghuis binnen en vroeg aan mij of hij een rugmassage en schoonheidsbehandeling kon krijgen. Ik dacht nog, oh heerlijk deze man Hans weet precies wat hij wil.

Tijdens de rugmassage voelde ik dat Hans zich goed kon ontspannen en even later tijdens de schoonheidsbehandeling vertelde hij honderduit over zijn grote liefde voor het prachtige land Sri Lanka. Zijn favorieten vakantieland waar hij regelmatig kwam samen met zijn partner en familie. Hij vertelde dat hij daar projecten en scholen bezocht, van de mooie natuur genoot en zich regelmatig liet masseren. Dus hij was een echte levensgenieter en dat deed hij goed, want als je eenmaal de dagbesteding van een verpleeghuis gaat bezoeken is er meestal geen weg meer terug. Hans bezocht met regelmaat de schoonheidssalon waardoor wij een goede band opbouwden en ik ontdekte dat Hans vol met humor en grappen zat. Regelmatig zei ik tegen hem: “Hans, je bent een echte clown en je kan zo in een toneelstukje spelen”. Maar de keerzijde van Hans was het gevecht tegen Alzheimer, een snik, een traan en een vloek dus een echte Pierrot. Hans kreeg hierbij Afasie wat hem nog woester maakte.

Maar tijdens de schoonheidsbehandelingen communiceerden wij samen doordat hij drie woorden zei en ik er complete zinnen van maakte. Maar dan gierden wij het samen uit van het lachen en dat waren de mooiste momenten. Op een dag kwam hij de salon binnen, zo woest, zo boos, zo extreem kwaad en hij vertelde dat hij opgenomen zou worden in het verpleeghuis. Zijn lieve nicht Carla en haar man hadden dat voor hem geregeld vertelde hij, maar daar was hij het totaal niet mee eens. Dus bleef het nog bij het oude, thuis wonen met heel veel hulp. Toch zag je dat Hans daar eigenlijk ook niet gelukkiger van werd en een paar maanden later had Hans toch besloten om voorgoed in het verpleeghuis te komen wonen. Maar dat was een grote stap voor Hans, alles was nieuw en anders, bed, kamer, huisgenoten, verzorgend personeel en daar werd hij erg onzeker van.

Maar als ik hem kwam bezoeken of ophalen voor een schoonheidsbehandeling, riep ik: “Hans”, en dan keek hij naar mij met een grote glimlach en herkende hij mijn stem. Ik zag zijn ogen stralen als ik tegen hem zei: “Je krijgt een schoonheidsbehandeling.” En daar genoot hij heerlijk van, de aandacht, verzorging en de gesprekken die wij samen in het verleden voerden vertelde ik nu aan hem, waar hij dan weer innig van genoot. Ondanks dat hij niet meer kon praten, alleen een beetje brabbelen bleef hij gelukkig zijn mimiek en pretogen behouden, een echter Pierrot. Maar helaas had Hans de strijd tegen de Alzheimer verloren en overleed.

Omdat Hans zo een speciale persoonlijkheid had, heeft hij mij geraakt. Dit gevoel zette ik om in kunst en schreef er een mooi gedicht bij. Ik noemde mijn kunstwerk “Mijn Pierrot”.

Met de familie had ik goede contacten en hun wilde graag het kunstwerk en gedicht verweven in zijn uitvaart dat vond ik een grote eer.

We mogen terugkijken op een bijzonder geslaagd congres; een mooi programma met interessante onderwerpen, expositie van Art With Impression met het thema Dementie in kunst met een verhaal, workshops en presentaties van bekende en onbekende sprekers en een mooie première van Ger, Mijn Hoofd In Eigen Hand die met veel lof werd ontvangen.

Verslag van deze bijzondere mooie ervaring.
In de ochtend was ik al vroeg in het Eye in Amsterdam voor het inrichten van mijn expositie. Een prachtige plek met veel lichtval werd mij toegewezen.

De laatste hand was nog wat folders, visitekaartjes en het fotoboek ter info voor het publiek.

Er kwamen 450 bezoekers naar dit congres waarvan zeker de helft heel veel interesse toonde bij mijn kunst. Ook de gedichten die ik geschreven had bij de beelden ontroerde de bezoekers. Directeur van de Alzheimer Stichting, Directeur Hersenstichting en veel andere gastsprekers namen een kijkje bij  mijn expositie. Zelfs burgemeester van der Laan sprak vol lof hierover.

De filmmaker Pim Giel vond het een geweldige toevoeging op dit Congres.

Actrice/theatermaakster Adelheid Roosen was zeer onder de indruk van mijn kunst met een verhaal doordat haar overleden moeder Alzheimer had. Maar zag ook de humor in deze kunst.

Als afsluiting van de dag kwam de hoofdrolspeler Ger met zijn dochter Maike ook nog even een kijkje nemen bij mijn expositie. Ik hoopte dat het voor Ger niet te confronterend was omdat hij tenslotte ook Alzheimer heeft, maar hij vond de beelden prachtig en aaibaar.

Omdat mijn expositie op een plek in het Eye stond waar ook andere bezoekers (toeristen) konden komen werd er druk gefotografeerd. Wel grappig dat mijn kunst nu in China, Noorwegen, Engeland en Duitsland bekeken wordt.

Ik vond het een geslaagde expositie in zo’n prachtig gebouw Het Eye, bij zo een mooi congres en documentaire film.

Voorstelling reuzenboek “Dementie, één verhaal!”

Begin september 2013 was het dan zover, ik heb een bezoek gebracht aan het Gemeentehuis Aalter in België.
Op zaterdag 14 september 2013 vindt de Werelddag Dementie 2013 plaats. Om dit thema in de kijker te zetten, stelt de werkgroep “Dementievriendelijk Aalter” i.s.m. de “Vlaamse Alzheimerliga” het reuzenboek “Dementie: één verhaal!” voor.
Als blikvanger stond het reuzenboek opgesteld in de ontvangsthal van het Gemeentehuis Aalter in België en was het gelijk een bijzonder moment voor mij om oog in oog te staan met mijn eigen kunstwerk uit het thema “Dementie”.
Wat mij verraste was dat de ontwerper van het reuzenboek niet alleen mijn foto van de “Dement” levensgroot op de voorpagina had geplaatst, maar ook een aantal van mijn gedichten over dementie in het boek had verwerkt. Het voelde voor mij aan als een bekroning op mijn kunstwerk.
Mijn missie is dan ook geslaagd doordat ik mijn doelstelling, “Alzheimer in kunst om te zetten”, aan een groot publiek heb kunnen laten zien en ben blij een bijdrage te hebben kunnen leveren aan de Werelddag Dementie 2013.

De tentoonstelling zal na 14 september 2013 vanuit Aalter heel België door reizen.

Anja vertelt in de Telegraaf over haar grote passie; beeldhouwen.
“Drie jaar geleden was ik op zoek naar een leuke hobby. Mijn keuze viel op beeldhouwen, maar ik wilde met verschillende materialen werken. Ik heb een super opleiding van drie jaar gehad waar ik heel veel geleerd heb. Toen ik met de opleiding begon had ik totaal geen kennis van gereedschappen of materialen“.

[ Lees verder in de bijlage ]

In opdracht van Anja Notting heeft BlubVis.nl een website opgeleverd voorzien van een moderne look en een gebruiksvriendelijk content-management-systeem.

Vanaf maart 2013 heeft Art with Impression een nieuwe website.
De eerste release is onder genot van glas bubbels opgeleverd.